Ο Θάνος Τσίμπος γράφει για τον απολογισμό του Φάιναλ-4 για την ΑΕΚ και τον στόχο που θα πρέπει να έχει την επόμενη σεζόν
Περήφανη ΑΕΚάρα. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος για το Φάιναλ-4 της ΑΕΚ και την συγκινητική προσπάθεια που κατέβαλλε και στα δύο παιχνίδια. Ειδικά το χθεσινό, απέναντι σε μια εξαιρετική ομάδα, που και αυτή έχει πολλαπλάσιο μπάτζετ από την Ένωση, ήταν στα όρια του θαύματος η επιστροφή από το -17. Επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει η ομάδα φέτος, προφανώς δεν είναι σύμπτωση, είναι απλά δείγμα της θέλησης που υπάρχει για νίκες και της φιλοσοφίας να μην παραδίδεται ποτέ.
Στο τέλος του αγώνα, όσοι ήταν στο γήπεδο και ήταν πολλοί δεδομένης της απογοήτευσης της Παρασκευής, ένιωσαν μια χαρά και μια περηφάνια για αυτήν την ομάδα. Χάνει, κερδίζει, χαίρεσαι να την βλέπεις και αυτό είναι η μεγαλύτερη νίκη φέτος. Η νοοτροπία που ποτίστηκε από τον Σάκοτα και όλο τον οργανισμό, θα πρέπει να διατηρηθεί και στην συνέχεια, στα επόμενα χρόνια. Ο κόσμος μπορεί και βλέπει, καταλαβαίνει την προσπάθεια και την ανταμείβει ακόμα και αν το αποτέλεσμα είναι αρνητικό.
Θέμα ποιότητας και εμπειρίας
Για να πάμε και στο αγωνιστικό κομμάτι που είναι και το πιο σημαντικό. Η ΑΕΚ σε αυτό το τουρνουά δύο ημερών, πήρε ταχύρρυθμα μαθήματα σε πολλά πράγματα. Καταρχάς σε θέματα εμπειρίας. Επειδή πολύς κόσμος και λογικά έγραψε ότι δεν τράβηξαν τα βαριά χαρτιά της ομάδας. Είναι σωστό αυτό αλλά παράλληλα είναι και λογικό.
Το καλοκαίρι ο Σάκοτα είχε πει πολλές φορές, ότι θέλουμε παίκτες που να είναι σε καλές ηλικίες, να έχουν περιθώρια βελτίωσης και να είναι «πεινασμένοι», όχι τίποτα βετεράνοι χωρίς μεγάλο κίνητρο. Έτσι έφτιαξε την ομάδα και αυτό ακριβώς είδαμε μέσα στην σεζόν. Μια ομάδα με παίκτες που είχαν φιλοδοξίες για να ανέβουν επίπεδο, που δεν παρατούσαν κανένα παιχνίδι και τα έδιναν όλα στο παρκέ. Έτσι η ΑΕΚ προκρίθηκε στο Φάιναλ-4, όμως εκεί είναι άλλο το επίπεδο. Εκεί θα αντιμετωπίσεις ομάδες που είτε έχουν τεράστια ποιότητα, είτε μεγάλη εμπειρία, είτε ακόμα χειρότερα και τα δύο. Τέτοια ομάδα ήταν η Μάλαγα, με ένα τρομερό βάθος στο ρόστερ της, ποιότητα και με παίκτες που τα τελευταία 2,5 χρόνια έχουν παίξει πάρα πολλούς τελικούς και τους έχουν κερδίσει.
Για να γίνει όμως η Μάλαγα αυτό που είναι τώρα, θυμάστε τι είχε προηγηθεί; Ένα χαμένο Φάιναλ-4 στην έδρα της πριν τρία χρόνια. Την εμπειρία δυστυχώς είτε την αγοράζεις, είτε την αποκτάς με τον δύσκολο τρόπο. Η ΑΕΚ ανήκει στην δεύτερη κατηγορία. Το έγραψα και σε ένα σχόλιο. Ο Κάρτερ της Μάλαγα είναι σχεδόν στην ίδια ηλικία με τον Χέιλ (1 χρόνο μικρότερος) και σε μπασκετικό επίπεδο, πάνω κάτω στα ίδια. Το παιχνίδι με την Μάλαγα ήταν το μεγαλύτερο παιχνίδι στην καριέρα του Χέιλ. Για τον Κάρτερ ήταν απλά ένας ακόμα ημιτελικός για να πάει σε τελικό, όπως έχει κάνει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια. Αυτή είναι η διαφορά στην εμπειρία που λέμε.
Προφανώς βέβαια είναι και η ποιότητα. Η Μάλαγα έχει αρκετούς παίκτες πραγματικά πολύ υψηλού επιπέδου, όπως και η Τενερίφη. Αντίθετα στην ΑΕΚ, η δύναμη της είναι το σύνολο και 2-3 παίκτες υψηλής κλάσης. Είδαμε ότι κάποια παιδιά έχουν ταβάνι και αυτό δεν το λέω για αρνητικό, απλά είναι η πραγματικότητα. Ο Χαμπ, ήταν σαν να μην εμφανίστηκε σε αυτό το διήμερο, πέρα από τα δύο τρίποντα που έβαλε χθες. Όταν το επίπεδο ανεβαίνει, τότε θα φανούν οι αδυναμίες της ομάδας πολύ περισσότερο. Από την αρχή λέγαμε τον άσσο και το πέντε. Αν προσθέσουμε και την απειρία του Αμερικανού, την πίεση που δέχτηκε, είναι λογική η απόδοση του.
Ο Γκόλντεν από την άλλη, τρύπησε το ταβάνι του σε αυτό το τουρνουά. Πρώτος σκόρερ της ΑΕΚ, αφού όλες οι ομάδες θέλησαν να κλείσουν τους περιφερειακούς και βρήκε αρκετές ευκαιρίες για να σκοράρει. Έπαιξε σχεδόν μόνος του την θέση του σέντερ σε δύο παιχνίδια, απέναντι σε 4-5 διαφορετικούς ψηλούς των Ισπανικών ομάδων. Η ΑΕΚ στα δύο ματς έδωσε 39 επιθετικά ριμπάουντ, νούμερο απαγορευτικό για οποιαδήποτε ομάδα. Πολλές φορές ο Γκόλντεν βρισκόταν ανάμεσα σε δύο και τρεις αντιπάλους να παλεύει, όμως και αρκετές φορές του πήραν την μπάλα πάνω από το κεφάλι γιατί ήταν απλά πιο αθλητικοί. Αυτές οι αδυναμίες, είναι και οδηγός για το που πρέπει να ενισχυθεί η ομάδα του χρόνου, δεδομένου ότι θα κρατήσει ένα μεγάλο μέρος του φετινού ρόστερ.
Ο Τάκερ με την χθεσινή του απόδοση, έβγαλε ουσιαστικά τα λεφτά της μεταγραφής του, αφού στο πρώτο μέρος κράτησε μόνος του την ΑΕΚ κοντά στο σκορ. Αστείρευτη πηγή ενέργειας, δεν καταλάβαινε τίποτα, ο μόνος που άντεχε το ξύλο και κάτι που πολλές φορές ακόμα και να το πληρώσεις δεν το βρίσκεις. Σύνδεση με τον κόσμο. Ο Τάκερ σε κάθε καλάθι προσπαθούσε να κρατήσει τον κόσμο ζεστό, να τον ξεσηκώσει, να τον βάλει στο παιχνίδι, είτε με κάποιο κάρφωμα, είτε με μια άμυνα όπως στην 3η περίοδο. Για αυτό και είναι παίκτης ανώτερου επιπέδου και πραγματικά πιστεύω, ότι αν με κάποιο τρόπο γινόταν να είχε έρθει ένα μήνα πριν, τα πράγματα μπορεί να ήταν εντελώς διαφορετικά.
Δυστυχώς ο πιο έμπειρος παίκτης της ομάδας, ο Κουζμίνσκας, ήταν να μην παίξει και με δική του θέληση, έκανε ενέσεις για να μπορεί να βοηθήσει. Αποδείχτηκε ότι δεν μπορούσε, καθώς η μέση είναι ένα δύσκολο σημείο και με το ξύλο που έπεφτε, δεν γινόταν να είναι αποδοτικός. Παρόλα αυτά, ήταν εκεί δίπλα από τους συμπαίκτες του σε όλη την διάρκεια και χάρηκε και αυτός μαζί τους.
Συνολικά αυτό το Φάιναλ-4, βγάζει κερδισμένη την ΑΕΚ, όχι τόσο αγωνιστικά, αλλά σε όλα τα υπόλοιπα. Όλοι είδαν ένα υπέροχο γήπεδο, μια τρομερή ατμόσφαιρα στους αγώνες της ομάδας, ένα γκρουπ παικτών που τα έδωσαν όλα στο παρκέ. Οι εντυπώσεις των ξένων, ήταν οι καλύτερες και μόνο καλά λόγια είχαν να πουν. Η ΑΕΚ έδειξε ότι είναι ένα σημαντικό brand για την FIBA και κρατήστε το αυτό για το μέλλον, όχι το πολύ μακρινό. Η Ένωση πρέπει να επιστρέψει του χρόνου ξανά σε Φάιναλ-4, πιο δυνατή, πιο έμπειρη και πιο έτοιμη για να πάρει την κούπα.
"Αν τα βίντεο δεν έχουν φορτωθεί, κάντε ανανέωση της Σελίδας"
ΠΗΓΗ: enwsi.gr
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια