Ο Β. Αρναούτογλου για τις ανακατατάξεις στην ΑΕΚ και την αλλαγή του πλάνου που στηρίζεται σε τελείως διαφορετικές και πλήρως αποκομμένες από το παρελθόν βάσεις
Πώς ήταν η ΑΕΚ ένα καλοκαίρι πριν, στη φάση της ιδιοκτησιακής μετάβασης και πώς είναι σήμερα, μιλώντας πάντοτε σε δομικό επίπεδο. Μια Άλλη Εντελώς Κατάσταση κρίνοντας σε πρώτη φάση από τα πρόσωπα που διαδοχικά ενεργοποιούνται κι ενώ ακόμα βρισκόμαστε σε διαδικασία ενίσχυσης.
Ο Μάριος Ηλιόπουλος ξεκίνησε την πορεία του (πολύ) φωναχτά, κάπου σίγουρα υπερέβαλε γιατί το περιβάλλον αυτό δεν το γνώριζε, ούτε υπολόγιζε πόσο ύπουλα, άνανδρα και υστερόβουλα θα του φέρονταν άνθρωποι τους οποίους πίστεψε επειδή του συνέστησαν να το κάνει και που εν πολλοίς, είχε ευεργετήσει.
Είπε πολλά που έγιναν όπλο συκοφάντησης εναντίον του, ακόμα και από πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν σε όργιο «αεκοφροσύνης» κοντά του, όμως λησμόνησαν την αφοσίωσή τους όταν χάθηκε η βόλεψή τους. Αγάπη (not) κατά το δοκούν και όποτε είναι να γίνει η δουλίτσα μας.
Και που να ξέρατε τι έχετε να δείτε ακόμα μπροστά σας που δεν το περιμένετε. Ή μήπως αρκετοί την έχετε πάρει μυρωδιά τη δουλειά; Ίσως και να πέσετε από τα σύννεφα, αν υπάρχετε ακόμα εσείς που ζείτε σε τέτοια, παρακολουθώντας το εγχώριο ποδόσφαιρο. Περιμένετε όμως μερικές ημέρες να σκάσουν τα νέα και θα καταλάβετε τι εννοώ.
Με τις αρμοδιότητες που πρέπει για να κριθούν όπως πρέπει
Στα της ΑΕΚ ξανά, διότι αυτά είναι που μας ενδιαφέρουν περισσότερο, ο Ηλιόπουλος έπαθε και προσπαθεί να μάθει. Θα δούμε αν θα πετύχει και σε ποιο βαθμό αυτή η δραστική αλλαγή που επιχειρεί σε δομικό επίπεδο εδώ και κάποιες εβδομάδες, αν θα λάβει μονιμότητα και λειτουργικότητα, αν (δεν ελπίζω) θα πληγωθεί από δεύτερες σκέψεις.
Τέτοιες άλλωστε έκανε πολλές ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ μέχρι να καταλήξει στο νέο σχήμα, στους ανθρώπους που θα εμπιστεύεται στο εξής. Το δούλεψε στο μυαλό του, συζήτησε μαζί τους, έπρεπε να σιγουρευτεί σύμφωνα με το δικό του σκεπτικό, όχι βάσει όσων του έλεγαν οι άλλοι. Αυτό το έκανε μία φορά και καλά δεν πήγε. Τώρα όλες οι επιλογές, είναι ολόδικές του.
Ο Ηλιόπουλος δεν δίνει τα κλειδιά σε κανέναν, αυτή είναι μία παρωχημένη προσέγγιση διότι τα κλειδιά αυτά τα έχει πάντοτε ένας και αυτός είναι ο ιδιοκτήτης. Αυτό θα ισχύει πάντα, αυτό ίσχυε και πριν. Ο Μελισσανίδης είχε τους δικούς του ανθρώπους, τους έμπιστούς του, τους Ταλιμπάν του όπως ο ίδιος τους χαρακτήριζε, αλλά στο τέλος όλες οι αποφάσεις ήταν δικές του.
Άκουγε, μελετούσε, συμβουλευόταν, κάποιες φορές συντασσόταν με αυτά που του πρότειναν και κάποιες άλλες έκανε αυτό που εκείνος θεωρούσε ότι πρέπει να γίνει παραμερίζοντας κάθε άλλη κουβέντα. Αυτή είναι και η φυσιολογική κατάσταση.
Ο Λυσάνδρου είναι ξανά εδώ, ο Δέδες προ των πυλών και ο Ριμπάλτα επί της ουσίας τώρα πιάνει δουλειά γιατί μέχρι πρότινος, ζούσε στο περιθώριο μιας αβέβαιης σκιάς πάνω από την ΑΕΚ, προσπαθώντας και ο ίδιος να αντιληφθεί γιατί τον είχαν προσλάβει.
Τώρα δραστηριοποιείται στο αντικείμενό του, άρα θα κριθεί και αυτός πάνω στο αντικείμενο για το οποίο τον επέλεξαν να ασχοληθεί. Αναμένουμε τον προπονητή, στην πιο κομβική επιλογή των τελευταίων 10 ετών, μια απόφαση που πρέπει να βγει στην ΑΕΚ και να λειτουργήσει αρμονικά σύμφωνα με το νέο μοντέλο.
Η αγωνία μεγάλη και η στιγμή δεν είναι πια μακριά.
"Αν τα βίντεο δεν έχουν φορτωθεί, κάντε ανανέωση της Σελίδας"
ΠΗΓΗ: enwsi.gr
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια