Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την αφετηρία μιας διαφορετικής και πιο εύστοχης διαδρομής όσον αφορά στη διαμόρφωση της επόμενης ημέρας για την ΑΕΚ
Συνήθως ο Ιανουάριος είναι ο μήνας για να συμπληρώνεις κομμάτια στις μεταγραφές. Και έτσι θα πρέπει να είναι διότι όταν πράγματι μια ομάδα χρειάζεται 1-2 προσθήκες, σημαίνει ότι έκανε σωστά τη δουλειά κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ή τέλος πάντων ταξιδεύοντας πίσω στο χρόνο, την έκανε σωστά σε τρεις-τέσσερις συνεχόμενες μεταγραφικές περιόδους.
Όχι πάντα όμως. Υπάρχουν και φορές που οι ανάγκες είναι σίγουρα μεγαλύτερες από αυτό που πραγματικά φαίνεται, αλλά υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί λόγοι που να απαγορεύουν δραστικές αλλαγές. Είτε επειδή είναι μικρό το χρονικό περιθώριο για κάτι τέτοιο, είτε διότι υφίστανται ξεχωριστές υποθέσεις με διαφορετικό υπόβαθρο.
Ποιος μπορεί για παράδειγμα να πει σιγουριά αν το πρόβλημα του Ελίασον λύνεται ή όχι; Ή πώς μπορείς να είσαι σίγουρος από τώρα για τον σέντερ μπακ που δεδομένα θα πρέπει να αποκτηθεί το ερχόμενο καλοκαίρι; Θα βγάλεις ως club τον Μήτογλου μπροστά οπότε θα ψάξεις κάτι συμπληρωματικό, κοντινού επιπέδου σε εκείνον; Ή θα επιχειρήσεις να φέρεις τον αντίστοιχο Βίντα του 2022 και να βυθίσεις ξανά τον Σίμο σε ρόλο μπακ-απ;
Πολλά ακόμα θα μπορούσαμε να πιάσουμε: για το φρέσκο 6αρι που θα πρέπει να προστεθεί, για το αν εκτός από αριστερό μπακ η ΑΕΚ θα ψάξει την αναβάθμιση και για το δεξί άκρο της άμυνάς της και κάμποσα ζητήματα ακόμα. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι να δρομολογηθούν όλες οι κινήσεις μέσα από ένα πλάνο λογικής, με αρχή, μέση και τέλος.
Οι κινήσεις να γίνονται συνδυαστικά και με γνώση για το τι ο προπονητής θέλει να παρουσιάσει, με χαρακτηριστικά που θα ταιριάζουν στη φιλοσοφία και στην αγωνιστική στρατηγική του.
Αυτό που σκεφτόταν να κάνει αλλά δεν τόλμησε
Πριν η ομάδα αποχωρήσει για την Ολλανδία το περασμένο καλοκαίρι, ο Αλμέιδα είχε πράγματι κατά νου να παίξει κάτι πολύ διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα δύο χρόνια. Είχε την ιδέα για ένα “4-2-2-2” την οποία όμως ουδέποτε είδαμε κατατεθειμένη στο αγωνιστικό χώρο διότι συνέβησαν πολλά και διάφορα, είτε με ευθύνη δική του, είτε με ευθύνη άλλων.
Εν τέλει επιστρέφοντας από την προετοιμασία, η ομάδα βρισκόταν ακόμα σε φάση αναζήτησης του τι θέλει να παίξει, προχωρώντας σε μια mix κατάσταση που κόστισε τον αποκλεισμό από την Ευρώπη. Μαζί ασφαλώς με το τεράστιο σφάλμα να μην έχει επιθετικό σε αυτά τα παιχνίδια.
Όσα κι αν συνέβησαν, δεν σβήνουν πλέον, δεν γυρνάνε πίσω. Οι ευθύνες βαραίνουν πολλούς, ασφαλώς και τον κόουτς, αλλά από τη στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία αυτών απουσιάζει πλέον, το βασικό της υπόθεσης είναι να βρεθεί ο τρόπος για να μην ξαναπέσει η ΑΕΚ σε αυτή τη λούμπα, να ψάχνει δηλαδή ενώ η σεζόν τρέχει, τι ακριβώς της ταιριάζει να παίξει και να παρουσιάσει.
Ο Ριμπάλτα είναι πλέον το διαφορετικό πρόσωπο, είναι αυτός που ήρθε για να δημιουργήσει νέες συνθήκες, έχει πάρει το χρίσμα της αναδόμησης αυτού που το περασμένο καλοκαίρι χτίστηκε κάπως άναρχα.
Με πολύ ταλέντο, με τρομερά προφίλ, αλλά και δυσκολία συνεύρεσης όλων αυτών υπό την ίδια ποδοσφαιρική σκέψη. Γι’ αυτό και ο Γενάρης μπορεί να είναι ένας μήνας λίγων προσθηκών, αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να είναι και η αφετηρία εφαρμογής ενός πλάνου με λιγότερα λάθη περισσότερες συνδυαστικά πετυχημένες επιλογές.
ΠΗΓΗ: enwsi.gr
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια