Όσα είχε διηγηθεί ο Μίροσλαβ Οκόνσκι για το επικό πρωτάθλημα της ΑΕΚ
Στα μάτια του αντιπάλου, το ματς ήταν προδικασμένο. Ο Ολυμπιακός του Λάγιος Ντέταρι ήθελε νίκη και μόνο νίκη απέναντι σε μία ΑΕΚ, που βρισκόταν πρώτη στον βαθμολογικό πίνακα στο +1, λίγο πριν την έναρξη της προτελευταίας αγωνιστικής, αλλά απείχε δέκα χρόνια από τους τίτλους. Εν τέλει, η ιστορία γράφτηκε αλλιώς.
Η 7η Μαΐου του 1989 υπήρξε σημείο τομής για τη σύγχρονη ιστορία της ΑΕΚ. Δεν κατέκτησε απλώς το πρώτο της επαγγελματικό πρωτάθλημα. Δεν έθεσε απλώς τις βάσεις για τη «χρυσή» περιόδο της στις αρχές των ’90s. Πάνω απ’ όλα έπλασε ήρωες, όπως ο Στέλιος Μανωλάς, που απομάκρυνε την μπάλα προτού περάσει τη γραμμή, με κεφαλιά-ψαράκι που εννιά στους δέκα θα την έστελναν στα δίχτυα.
Όπως ο Σπύρος Οικονομόπουλος, που κατέβασε «ρολά» σε ένα ματς που δίχως ίχνος υπερβολής, έκρινε ένα πρωτάθλημα. Όπως ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, που ξαναέχτιζε τον μύθο του ντυμένος στα «κιτρινόμαυρα», αυτήν τη φορά εκτός των τεσσάρων γραμμών, στην πρώτη του σεζόν ως προπονητής της ΑΕΚ, χάρις το θρυλικό γκολ του Τάκη Καραγκιοζόπουλου.
Ένα γκολ-απότοκο μίας επικής συνεργασίας με έναν από τους μεγαλύτερους αρτίστες που είδαν ποτέ τα ελληνικά γήπεδα: τον Μίροσλαβ Οκόνσκι.
Η συνέντευξη στο BNSports όπως δημοσιεύθηκε στις 7 Μαΐου του 2022
«Βρισκόμουν στο Αμβούργο, είχα δύο χρόνια συμβόλαιο ακόμη και δεν μπορούσα να σκεφτώ πως θα έπαιζα για άλλον σύλλογο. Δίπλα στο στάδιο, όμως, υπήρχε ένα εστιατόριο. Ιδιοκτήτης ήταν ο Σάββας, που είχε πολλές επαφές με ανθρώπους από την Ελλάδα.
Σε κάθε προπόνησή μας ήταν εκεί. Μου μιλούσε συχνά για την Ελλάδα και τις ομάδες της. Άρχισε να υπάρχει ενδιαφέρον προς το πρόσωπό μου, από τρεις ελληνικούς συλλόγους: την ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ. Στον Πειραιά δεν με ήθελε ο Γκμοχ, μιας και θεωρούσε πως δεν βρισκόμουν σε καλή κατάσταση, λόγω του τραυματισμού μου.
Κάπως έτσι, κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας, ήρθε ο πρόεδρος της ΑΕΚ για να με κλείσει. Έφτασε περίπου στη μία τα ξημερώματα. Το επόμενο πρωί μου ανακοίνωσαν πως φεύγω για την Ελλάδα, για λογαριασμό της ΑΕΚ».
-Ποιες ήταν οι πρώτες σας εικόνες;
«Όλα ήταν φανταστικά. Μόλις φτάσαμε στο αεροδρόμιο, υπήρχαν πάρα πολλοί φίλοι της ΑΕΚ, που με περίμεναν για να με υποδεχθούν. Δεν μπορούσα να μετρήσω τον κόσμο! Να ήταν 3.000 άνθρωποι; Ίσως και περισσότεροι. Έπειτα, πήγαμε να δω και το γήπεδο.
Ακόμα κι αν υπήρχαν μερικές ανοικτές υποχρεώσεις στο συμβόλαιο, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα πλέον. Όλα ήταν τόσο μαγικά, που είπα αμέσως ναι!»
-Εκεί βρήκατε και τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, στην πρώτη του σεζόν στον πάγκο της ΑΕΚ.
«Τεράστιος άνθρωπος και πραγματικά σπουδαίος προπονητής. Είχαμε εξαιρετική σχέση.
Εκείνο το πρωτάθλημα φέρει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του. Όποια προβλήματα κι αν παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της σεζόν, μας έκανε να τα προσπεράσουμε και μας οδήγησε προς το πρωτάθλημα.
Πριν κάποια χρόνια τον συνάντησα στην Οπαλένιτσα. Ήταν μία τόσο όμορφη στιγμή και παράλληλα αφορμή, για να θυμηθούμε τα παλιά».
-Υπήρξε κάποιος συμπαίκτης που ξεχωρίζατε;
«Η αλήθεια είναι πως όχι. Μου είναι δύσκολο να διαλέξω κάποιον, γιατί πραγματικά είχαμε ένα υπέροχο σύνολο. Στην Ελλάδα αγαπάς τους πάντες. Οι άνθρωποι είναι ανοιχτοί, πρόσχαροι και αισιόδοξοι. Δυστυχώς, δεν βρίσκομαι, πλέον, σε επαφή με τους συμπαίκτες μου».
-Από εκείνο το επικό ματς κόντρα στον Ολυμπιακό, τι θυμάστε;
«Ήταν ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός μας πίεζε πολύ, αλλά ο τερματοφύλακάς μας έκανε πολύ καλή δουλειά. Αν δεν κάνω λάθος, σε κάποιο σημείο κέρδισαν πέντε κόρνερ σερί!»
-Αλλά μόλις μπήκε το γκολ…
«Όσα ακολούθησαν ήταν πραγματικά απίστευτα. Σίγουρα πρόκειται για μία από τις καλύτερες αναμνήσεις μου στην Ελλάδα.
Μόλις πήρα την μπάλα στα πόδια και είδα πως υπήρχε μόνος ένας αμυντικός, ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Η συνεργασία μας με τον φίλο μου τον Τάκη ήταν άψογη και τελείωσε όπως έπρεπε.
Επικρατούσε πανικός εντός, αλλά κι εκτός γηπέδου. Όταν βγήκαμε για να γιορτάσουμε τον τίτλο στο νυχτερινό κέντρο που είχε ο ιδιοκτήτης, υπήρχαν περίπου 5.000 άνθρωποι στη Λεωφόρο Συγγρού! Μαγικές στιγμές, από τις πιο επικές που έχω ζήσει!
Μεγάλη εντύπωση μου έκαναν και τα λουλούδια. Υπήρχαν παντού! Χιλιάδες πραγματικά!»
-Υπάρχει κάποια άγνωστη ιστορία που θυμάστε από εκείνες τις ημέρες;
«Πριν από το ματς, είχα βάλει ένα στοίχημα με τον Στράτο Γιδόπουλο για 5.000 μάρκα. Είχα ποντάρει στη νίκη μας, το πίστευα πολύ!
Επίσης, μετά την κατάκτηση, έκανα ένα πάρτι στο σπίτι μου, με καλεσμένους φίλους από το Πόζναν. Ήρθε η γυναίκα του ιδιοκτήτη με μία Πόρσε και μου είπε πως όλοι με περίμεναν και έπρεπε να πάω στη γιορτή της ομάδας.
Μόλις έφτασα είδα ότι χιλιάδες άνθρωποι με περίμεναν έξω από το πάρτι και άλλοι τόσοι μέσα σε αυτό. Δεν μπορούσα να το πιστέψω! Ένιωσα σαν τον Ρόκι Μπαλμπόα όταν έμπαινε στο ρινγκ!»
-Ένα μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε στους φίλους σας στην Ελλάδα;
«Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου στην ΑΕΚ να κερδίζει τίτλους κάθε χρόνο. Είμαι οπαδός της και συνεχίζω να την παρακολουθώ. Σε έναν τέτοιο σύλλογο αξίζουν πάντα τα καλύτερα.
Στέλνω την αγάπη μου σε όλους τους φίλους της ομάδας και τους εύχομαι να έρθουν χρόνια γεμάτα επιτυχίες. Τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και σε συλλογικό, για την ομάδα που αγαπούν».
ΠΗΓΗ: enwsi.gr
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια