Ας ξεκινήσω ανάποδα. Ναι, η ΑΕΚ μπορεί ακόμα να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Σε μια χρονιά που έχουν συμβεί τόσα και τόσα για όλους, δεν μπορεί να θεωρηθεί έκπληξη να μην ηττηθεί ο Αρης στην έδρα του από τον ΠΑΟΚ. Από την άλλη, αν το πάρει ο ΠΑΟΚ με διαδοχικές νίκες επί ΑΕΚ, Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού και Αρη, μαγκιά του ο τίτλος και δεν μπορεί να υπάρξει κουβέντα. Αλλά ακόμα και εάν τελικά το κατακτήσει η ΑΕΚ, είναι πολλά εκείνα που δεν μπορούν να κρυφτούν κάτω από τη χαρά του πρωταθλήματος.
Όσα συνέβησαν στο «Καραϊσκάκη» προκάλεσαν απόλυτη απογοήτευση και «παγωμάρα» σε κάθε θεατή με «κιτρινόμαυρα» αισθήματα. Διότι εμφανίστηκε μια ομάδα κατώτερη κάθε προσδοκίες, πλήρως ανέτοιμη για να παίξει ένα παιχνίδι τελικό. Με τον Αλμέιδα να έχει τεράστια ευθύνη τόσο για την ελλιπή πνευματική και αγωνιστική προετοιμασία, όσο και για τη διαχείριση του παιχνιδιού. Διότι επιβεβαιώθηκε για ακόμα μια φορά, πως οι αλχημείες δεν μπορούν να είναι λύσεις σε βάθος χρόνου.
Οι παρεμβάσεις του προπονητή της ΑΕΚ ήταν απογοητευτικές και απόλυτα ορθά ανέλαβε όλη την ευθύνη. Διότι, οφείλω να πω, ότι ακόμα δεν έχω κατανοήσει τι σκέφτηκε και τι πήγε να κάνει. Και δίχως να έχω εμμονές, βαρέθηκα να αναρωτιέμαι τι προσφέρει το δίδυμο με τους κόφτες, ποια είναι η χρησιμότητα του Πινέδα ως δεξί μπακ, πως είναι δυνατόν να γίνονται μέσα στο γήπεδο πράγματα που δεν λειτουργούν φανερά ακόμα και σε εμάς που έχουμε μόνο την εικόνα των αγώνων.
Η ΑΕΚ το πήγε εκεί που ήθελε και οι Αραούχο, Σιμάνσκι
Εξηγούμαι: στο πρώτο ημίχρονο, η ΑΕΚ δεν ήταν κακή. Δεν είχε ρυθμό, αλλά είχε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση στο παιχνίδι της. Ηθελε να χτυπήσει στην αριστερή πλευρά του Ολυμπιακού, να παίξει πολύ με τον φορμαρισμένο Ελίασον και να βγάζει όσο γίνεται περισσότερες φορές τον Λιβάι στο ξέφωτο με τα στόπερ του Ολυμπιακού. Πράγμα που πέτυχε σε εξαιρετικό βαθμό, είχε την πολύ μεγάλη φάση που τελείωσε ο – κακός συνολικά – Σουηδός με απογοητευτικό τρόπο, τουλάχιστον 3-4 φορές που υπήρχαν προϋποθέσεις με τον Λιβάι να τρυπά την αντίπαλη άμυνα.
Την ίδια στιγμή, αμυντικά δεν είχε ιδιαίτερα ζητήματα. Οι Σιντιμπέ και Χατζισαφί ακολουθούσαν Ποντένσε και Φορτούνη και τους περιόρισαν, η φάση του Ολυμπιακού με τον Ελ Κααμπί προέκυψε από… ασίστ του Σιμάνσκι. Ποιο ήταν το πρόβλημα της ΑΕΚ σε αυτό το διάστημα; Ο Σιμάνσκι που δεν μπορούσε να σταθεί δίπλα στον Πινέδα και ο Αραούχο που ήταν ανύπαρκτος μέσα στο γήπεδο. Μοιραία, ο Πινέδα έμενε μόνος ανάμεσα σε τρεις στον άξονα και ο Ολυμπιακός έπαιρνε πολύ εύκολα τις δεύτερες μπάλες. Είχε την υπεροχή, πολλές μπάλες γύρω από την εστία, ελάχιστες απειλές.
Για ποιον λόγο επιλέχθηκε ο Αραούχο σε αυτό το ματς, δεν μπορώ να απαντήσω. Ειδικά από τη στιγμή που είδα τον Τσούμπερ να μπαίνει και να κάνει 2-3 τελικές για την ΑΕΚ, έστω και σε ρόλο αριστερού χαφ, που θαρρώ οι περισσότεροι έχουμε κατασταλάξει πως δεν είναι πια η θέση του. Ο Αραούχο εκτιμώ πως έκλεισε τον κύκλο του στην ΑΕΚ, καλό θα ήταν να τελειώσει δίχως άλλες ιστορίες. Και παράλληλα, δεν μπορώ σε κανένα πλανήτη, να επιλέξω μεταξύ Γιόνσον και Σιμάνσκι τον Πολωνό.
Καταστροφή
Ακόμα και έτσι πάντως, μη λησμονείτε πως η ΑΕΚ πήγε με ισοπαλία στο ημίχρονο. Και ειλικρινά, δεν πίστευα στα μάτια μου όταν είδα να αντικαθίσταται ο Σιντιμπέ και να μπαίνει ο Γιόνσον. Δηλαδή, για να καταλάβω. Η ΑΕΚ ήθελε το γκολ για να πάρει τη νίκη και θα το πετύχαινε με δύο κόφτες; Είναι δυνατόν να φεύγει ο παίκτης που κρατά μόνος του τη μεσαία γραμμή και να πηγαίνει να «σκοτώνεται» με τον Ποντένσε στα άκρα;
Εβλεπα το βράδυ της Τρίτης τη Μάντσεστερ Σίτι που νίκησε την Τότεναμ σε ένα ματς τίτλου, ανάλογο με αυτό στο «Καραϊσκάκης». Από τους χειρότερους παίκτες του Γκουαρδιόλα ήταν ο Ντε Μπρόινε και ο Χάαλαντ. Δεν υπήρξε καν σκέψη να βγουν από την 11άδα, δεν υπήρξε καμία μετακίνηση τους εσωτερικά μέσα στο γήπεδο. Στο τέλος, έκαναν αυτό που έπρεπε, η Σίτι ετοιμάζεται για νέα κούπα. Εμείς ας ψάξουμε την άσπρη μύγα.
Η ΑΕΚ κόπηκε στα δύο. Χάθηκε κάθε τρόπος να γλυκάνει το παιχνίδι και να υπάρχει ο κουμανταδόρος Μεξικανός στα χαφ. Και το πράγμα έγινε ακόμα χειρότερο, με την ταυτόχρονη χρησιμοποίηση του Λιβάι με τον Πόνσε. Αν μάλιστα προέκυψε με βάση εντολή, ο Αργεντινός – δηλαδή ο παίκτης περιοχής της μίας επαφής – κινούνταν πίσω από τον Λιβάι. Αλαλούμ. Κάτι έγινε με τη χρησιμοποίηση των Αμραμπατ και Τσούμπερ, αλλά ήταν πια αργά.
Ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις….
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
ΠΗΓΗ: enwsi.gr
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια