Ο Κώστας Τσίλης γράφει για τα κρίσιμα ματς που θα κρίνουν τα πάντα και διαχωρίζει την αναγκαία (αυτο)κριτική από το κρεσέντο παραλογισμού
Δεν νομίζω πως έχει νόημα να επαναλάβω όσα ενδελεχώς έχουν αναλυθεί από τους συναδέλφους για ότι συνέβη την Κυριακή το βράδυ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ήταν άλλωστε πολύ προφανές και το τι έγινε αλλά και το τι οφείλει η ΑΕΚ να βρει τρόπο να κουλαντρίσει μέσα στα πλέι οφ. Με 33-9 τις τελικές στα δυο τελευταία ματς με ΠΑΟΚ σε Τούμπα και Ολυμπιακό στη Φιλαδέλφεια, είναι ποδοσφαιρικά παράλογο να μετράει δυο ήττες. Δεν είναι ότι κάνει κάτι πολύ καλά ο αντίπαλος, αλλά κάτι δεν κάνει σωστά η ΑΕΚ. Πάμε παρακάτω.
Μια ήττα σε ντέρμπι πάντα είναι έξτρα στενάχωρη για όλες τις μεγάλες ομάδες. Σ’ εμάς όμως, προκαλεί μαζί με την έξτρα στεναχώρια και ένα κρεσέντο παραλογισμού. Δεν έπρεπε, λέει, η ήττα στη Νέα Φιλαδέλφεια να έρθει από τον Ολυμπιακό. Επιτρέψτε μου να σημειώσω πως το ποδοσφαιρικά φυσιολογικό, ήταν να έρθει από τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό. Αν ερχόταν από τον Παναιτωλικό ή τον Λεβαδειακό, θα έπρεπε όλοι μας να ψαχτούμε, διότι κάτι δεν θα πήγαινε καθόλου καλά με την ομάδα.
Εκτός αν κάποιοι είχαν την βαθιά πεποίθηση πως η ΑΕΚ δεν θα έχανε ποτέ ξανά παιχνίδια μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Αλλά τότε ας μην μας φαίνεται παράξενο το γεγονός πως η ομάδα, όταν έφαγε το πρώτο γκολ στο 50’, αντέδρασε σαν να την είχε κτυπήσει μετεωρίτης και έχασε την γη κάτω από τα πόδια της. Ναι, για να πατάμε στα ποδάρια μας, η ΑΕΚ θα έχανε κάποια στιγμή και μέσα στο σπίτι της και το ποδοσφαιρικά λογικό ήταν να γίνει σε ντέρμπι. Το παράλογο και παράδοξο και άκρως ανησυχητικό θα ήταν να συμβεί σ’ άλλο ματς.
Πολλά ναι, ένα αλλά…
Επίσης ξαφνικά έχει εμφανιστεί κάθε λογής καταστροφολογία, όπως και κάθε είδους αυτομαστίγωμα. Να μην μιλάμε, λέει, για την κλήρωση των πλέι οφ, διότι όλοι θα παίξουν μ’ όλους και δεν έχει σημασία το πρόγραμμα. Προφανώς και όλοι θα παίξουν μ’ όλους, αλλά το θέμα είναι πότε και με ποιες συνθήκες και κάτω από ποιες συγκυρίες. Σ΄ ένα μίνι πρωτάθλημα που το 80% των παιχνιδιών έχουν χαρακτήρα ντέρμπι και θα μετρήσει και η παραμικρή λεπτομέρεια, είναι είτε πολύ αφελές, είτε πολύ ύποπτο, να μην σου κάνει εντύπωση πως είναι η ΑΕΚ είναι η μοναδική ομάδα που δεν θα παίξει δυο συνεχόμενα εντός έδρας ματς και ο Ολυμπιακός η μοναδική που δεν θα παίξει δυο συνεχόμενα εκτός.
Φυσικά και εξυπακούεται πως αν η ΑΕΚ είναι αυτή που πρέπει στα πλέι οφ, δεν έχει να ανησυχεί ούτε για το πρόγραμμα, ούτε για τίποτα. Ναι, θα πρέπει να βρει έναν τρόπο να κουλαντρίσει αυτή την σχεδόν μόνιμα σπασμωδική και χωρίς καθαρό μυαλό αντίδραση όταν δέχεται πρώτη γκολ. Ναι, οφείλει σε ματς που πλέον θα κρίνονται τα πάντα, να μην αφήνει να περνούν χωρίς να σκοράρει, οι πολλές ευκαιρίες που δεδομένα έχει την δυνατότητα να δημιουργεί. Ναι, θα πρέπει πλέον να βάλει πολύ μεγαλύτερη σκοπιμότητα στο παιχνίδι της. Έχει αποδείξει ήδη πως μπορεί να παίξει πολύ καλή μπάλα. Τώρα πρέπει να πάρει αποτελέσματα. Ναι λοιπόν, τώρα της χρειάζεται και ο κυνισμός.
Όλα αυτά, ναι, είναι στοιχεία που τα χρειάζεται σ’ αυτό το μίνι πρωτάθλημα. Αλλά ας μην τρελαθούμε και ξεχάσουμε τι έχει φτιάξει αυτή η ομάδα φέτος και κυρίως τι έχει πετύχει. Θα θυμίσω μόνο ένα πράγμα, γιατί νομίζω πως δεν έχει και πολύ μεγάλο νόημα να τα ξαναβάλουμε όλα στο τραπέζι. Η ΑΕΚ μπήκε στο δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος και ήταν οκτώ ολόκληρους βαθμούς πίσω από τον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό. Θυμάμαι τότε αναλύσεις του τύπου, ναι ωραία μπάλα παίζει η ΑΕΚ, αλλά η βαθμολογία μετρά και οκτώ βαθμούς διαφορά είχαμε και με τον… Γιαννίκη.
Ας μετρηθούμε κανονικά…
Προφανώς και ήταν αστεία αυτή η σύγκριση, αλλά οι οκτώ βαθμοί διαφοράς, δεν ήταν μια καθόλου αστεία υπόθεση. Και ειδικά από την στιγμή που η ΑΕΚ θα ήταν αναγκασμένη να μπει στον δεύτερο γύρο, χωρίς τον Γκατσίνοβιτς και τον Ελίασον. Δηλαδή, δυο από τους πιο κομβικούς ποδοσφαιριστές της. Παρόλα αυτά, η ΑΕΚ αυτή την διαφορά την πήγε και στο μηδέν, την έκανε και συν ένα. Και τώρα βρίσκεται στο μείον δυο. Μάλιστα αν κερδίσει την Κυριακή τον Παναθηναϊκό στη Φιλαδέλφεια, ξαναγίνεται συν ένα.
Δεν υποστηρίζω ούτε πως η ΑΕΚ θα πάρει σίγουρα το πρωτάθλημα, ούτε πως θα σαρώσει στα πλέι οφ, ούτε τίποτα τέτοιο. Όμως συμφωνούμε όλοι πως η ΑΕΚ είναι ευθέως ανταγωνιστική για την κατάκτηση αυτού του τίτλου. Έφτασε λοιπόν σ’ αυτό το σημείο, καλύπτοντας μια διαφορά οκτώ ολόκληρων βαθμών με τρία (διότι ήταν και ο Μοχαμάντι) βασικά γρανάζια της εκτός μάχης σχεδόν για μισό γύρο. Ούτε θα φοβηθεί λοιπόν, ούτε θα λυγίσει τώρα, επειδή έχει μείνει μια νίκη μακριά από την κορυφή. Ειδικά από την στιγμή που πλέον πηγαίνει σ’ αυτό το μίνι πρωτάθλημα, μ’ όλες τις επιλογές του ρόστερ διαθέσιμες.
Με τον Αλμέιδα να έχει επιτέλους την δυνατότητα, να παρουσιάσει την ομάδα ακριβώς όπως θέλει και όπως την δουλεύει. Τώρα και ο Γκατσίνοβιτς με τον Ελίασον είναι πολύ καλά και ο Μοχαμάντι έρχεται για να δώσει επιτέλους ανάσες στον Χατζισαφί και ο Γκαρσία ξαναμπαίνει στην κορυφή της επίθεσης και ο Φερνάντες θα έρχεται καλά από τον πάγκο. Τώρα λοιπόν, θα μετρηθούμε κανονικά. Και όπου βγει, αλλά με κανονικές μάχες.
ΠΗΓΗ: enwsi.gr
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια